دیه دندان

دیه دندانها به شرح زیر می باشد :

1 – از بین بردن تمام دندان های دائم بیست و هشتگانه دیه کامل دارد که به ترتیب زیر توزیع می شود  :

الف – دندان های جلو که عبارتند از : پیش ، چهارتایی و نیش که از هر کدام دو عدد در بالا و دو عدد در پایین میروید و جمعاً دوازده عدد است ، هر کدام یک بیستم دیه کامل دارد .

ب – دندان های عقب که در چهار سمت پایانی از بالا و پایین در هر کدام یک ضاحک و سه ضرس قرار دارد و جمعاً شانزده عدد است ، هر کدام یک چهلم دیه کامل دارد .

2 – دندان های اضافی به هر نام که باشد و به هر نحو که روییده باشد اگر در کندن آنها نقصی حاصل شود ، ارش ثابت می گردد و اگر هیچگونه نقصی حاصل نشود ارش نیز ندارد .

3 – هرگاه در کندن دندان زائد نقصی حاصل نشود لکن جراحتی به وجود آید ، برای جراحت مزبور ، ارش ثابت است   .

4 – هرگاه در مورد اینکه دندان کنده  شده اصلی است یا زائد ، تردید وجود داشته باشد و با رجوع به کارشناس ، زائد یا اصلی بودن آن مشخص نشود ، اقلال امرین از دیه دندان اصلی و ارش دندان زائد پرداخت می شود .

5 – هرگاه دندان های اصلی دائمی از بیست و هشت عدد کمتر باشد به همان نسبت از دیه کامل کاهش مییابد خواه خلقتاً کمتر باشد یا در اثر عارضهای کم شده باشد .

6 – در میزان دیه تفاوتی میان دندان هایی که رنگ های گوناگون دارند ، وجود ندارد و اگر دندانی در اثر جنایت ، سیاه شود و نیفتد دیه آن دوسوم دیه همان دندان است و دیه دندانی که قبلاً سیاه شده است ، یکسوم دیه همان دندان است .

7 – در تغییر رنگ دندان ، بدون آنکه سیاه شود یا منفعت آن از بین برود ، ارش ثابت است و اگر پس از آن شخصی دندان مزبور را بکند ، باید دیه کامل همان دندان را بدهد  .

8 – ایجاد ترک یا لق کردن دندان هرگاه در حکم از بین بردن آن باشد ، موجب دیه همان دندان و در غیر این صورت موجب ارش است  .

9 – کندن دندان لق یا ترکخورده که منفعت آن باقی است ، موجب دیه همان دندان و در غیر این صورت موجب ارش است .

10 – شکستن آن مقدار از دندان که نمایان است با بقای ریشه ، دیه همان دندان را دارد و اگر کسی بعد از شکستن مقدار مزبور ریشه را بکند ، خواه مرتکب کسی باشد که مقدار نمایان دندان را شکسته است یا دیگری ، ارش تعیین می شود .

11 – شکستن مقداری از قسمت نمایان دندان به همان نسبت دیه دارد .

12 – هرگاه قسمتی از دندان کنده شده در اثر جنایت یا عارضهای قبلاً از بین رفته باشد به همان نسبت از دیه دندان کاهش مییابد .

13 – در کندن دندان شیری یک صدم دیه کامل ثابت است مگر اینکه کندن آن موجب گردد دندان دائمی نروید که در این صورت باید دیه کامل دندان دائمی پرداخت شود.

14 – شکستن ، معیوب کردن و شکافتن دندان شیری موجب ارش است .

15 – با کنده شدن دندان دائمی دیه همان دندان ثابت می شود ، اگرچه دوباره در محل آن ، دندان دیگری بروید و مانند سابق شود و چنانچه شخصی دندان روییده شده را دوباره بکند ، باید دیه کامل همان دندان را بپردازد .

16 – هرگاه به جای دندان کنده شده دندان دیگری یا همان دندان قرار گیرد و مانند دندان اصلی دارای حس و حیات شود ، کندن آن ، دیه همان دندان را دارد لکن اگر دارای حس و حیات نباشد ، کندن آن موجب ضمان مالی است .