دیه زبان و دیه چشایی و دیه صوت و گویایی
دیه زبان و دیه چشایی و دیه صوت و گویایی به شرح ذیل می باشد :
دیه زبان
1 – قطع و یا از بین بردن تمام زبان گویا موجب دیه کامل است و دیه از بین بردن قسمتی از آن به نسبت گویایی از بین رفته است که با تقسیم تمام دیه به حروف محاسبه می شود.
2 – دیه از بین بردن ادای هر حرف با توجه به حروف زبان تکلم مجنیٌ علیه تعیین می شود مانند اینکه از بین بردن قدرت ادای یک حرف شخص فارسی زبان، یک سی و دوم دیه کامل است ، شخصی که دارای لکنت زبان است و یا به کندی یا تندی سخن می گوید یا برخی از حروف را نمی تواند تلفظ کند ، گویا محسوب می شود.
3 – قطع و از بین بردن تمام زبان لال موجب یک سوم دیه کامل است و از بین بردن مقداری از آن ، موجب همان مقدار دیه به نسبت مساحت تمام زبان است ، لال اعم از مادرزادی و عارضی است لکن کسی که به واسطه عارضهای به طور موقت قادر به سخن گفتن نیست ، گویا محسوب می شود .
4 – هرگاه شخصی مقداری از زبان کسی را قطع کند و موجب از بین رفتن قدرت ادای تعدادی از حروف گردد و شخص دیگری مقداری دیگر از زبان او را قطع کند و موجب از بین رفتن قدرت ادای تعداد دیگری از حروف شود هر شخص به نسبت تعداد حروفی که قدرت ادای آنها را از بین برده است ، ضامن می باشد.
5 – قطع و از بین بردن تمام زبان کودکی که زمان سخن گفتن او فرا نرسیده ، موجب دیه کامل است لکن اگر بعداً معلوم شود که لال بوده است ، مازاد بر یک سوم دیه مسترد می شود .
6 – هرگاه قسمتی از زبان کودکی که زمان سخن گفتن او فرا نرسیده است ، قطع شود به میزان نسبت مساحت قطع شده ، دیه پرداخت می شود لکن اگر بعداً معلوم شود که کودک لال بوده است ، دو سوم آن مسترد می گردد و چنانچه معلوم شود که گویا بوده است ، در صورتی که دیه حروف از بین رفته از دیه نسبت گویایی از بین رفته بیشتر باشد ، مابهالتفاوت آن باید پرداخت شود .
دیه چشایی
1 – از بین بردن حس چشایی و نقصان آن ، موجب ارش است .
2 – هرگاه با قطع تمام زبان ، حس چشایی از بین برود ، فقط دیه قطع زبان پرداخت می شود و اگر با قطع بخشی از زبان ، چشایی از بین برود یا نقصان یابد ، درصورتی که چشایی از بین رفته مربوط به همان قسمت زبان باشد ، هرکدام از ارش چشایی و دیه زبان که بیشتر باشد ، باید پرداخت شود و اگر چشایی از بین رفته مربوط به همان قسمت از زبان نباشد ، ارش چشایی و دیه زبان جداگانه باید پرداخت شود مگر اینکه از دیه کامل بیشتر باشد که در این صورت فقط به میزان دیه کامل پرداخت می شود و اگر با جنایت بر غیرزبان ، چشایی از بین برود یا نقصان پیدا کند ، دیه یا ارش آن جنایت بر ارش چشایی افزوده می گردد .
دیه صوت و گویایی
1 – از بین بردن صوت به طور کامل به گونه ای که شخص نتواند صدایش را آشکار کند، دیه کامل دارد گرچه بتواند با اخفات و آهسته صدایش را برساند.
2 – از بین بردن گویایی به طور کامل و بدون قطع زبان، دیه کامل و از بین بردن قدرت ادای برخی از حروف به همان نسبت دیه دارد ، شخصی که دارای لکنت زبان است و یا به کندی یا تندی سخن میگوید یا برخی از حروف را نمی تواند تلفظ کند، گویا محسوب می شود و دیه از بین بردن ادای هر حرف با توجه به تعداد حروف زبان تکلم مجنیٌ علیه تعیین می شود ، مانند اینکه از بین بردن قدرت ادای یک حرف شخص فارسی زبان ، یک سی و دوم دیه کامل است.
3 – جنایتی که موجب پیدایش عیبی در گفتار یا ادای حروف گردد و یا عیب موجود در آن را تشدید کند، موجب ارش است.
4 – جنایتی که باعث شود مجنیٌ علیه حرفی را به جای حرف دیگر اداء نماید، مانند آنکه به جای حرف «ل»، حرف «ر» تلفظ نماید اگر عرفاً عیب تلقی شود، موجب ارش است.
5 – جنایتی که موجب عیبی در صوت مانند کاهش طنین صدا، گرفتگی آن و یا صحبت کردن از طریق بینی شود، ارش دارد.
6 – از بین رفتن صوت بعضی از حروف، موجب ارش است.
7 – در صورتی که جنایت، علاوه بر زوال صوت، موجب زوال نطق نیز گردد، دو دیه ثابت می شود.
موضوعات مرتبط : جهت ملاحظه هر یک از موضوعات زیر بر روی آن موضوع کلیک کنید :
{jcomments off}